Kozmik Kahramanlar: Bowie-Eno-Fripp

1962 de 15 yaşında müziğe başlamış, ilk albümünü 67'de çıkartmış Bowie'nin uzun ses/müzik yolunda Heroes belki de en önemli köşe taşıdır. Artık karşımızda sahnede 15 sene geçirmiş, on yılda geride 11 albüm kaydını geride bırakmış ve bu arada en az 5-6 farklı müzik türünü denemiş(glam ve punk gibi öncüllüğünü yapmış) bir Bowie vardır karşımızda. Sonuçta Heroes tarihe bir başka devrimci müzik dahisi olan B. Eno ile yaptığı Berlin üçlemesi diye anılan üç albümden ikincisi olarak tarihe geçmiştir. Ama bence Heroes bu 3 albüm içinde de en yoğun, en zamansız ve öncü kayıtları barındırmaktadır. Low sanki bazı anlarda fazla acemi, Lodger ise sık sık yorgundur; bu tuhaf müzikal birliğin meyveleri içinde. Albümün üçlemenin diğer ikisine rağmen, en güçlü müzikal kozu kuşkusuz albüm de solo gitarı Eno'nun çağrısıyla çalan Robert Fripp'in ses dünyasıdır. Bu üçlünün yan yana üretmesi mucizenin ta kendisidir ya da son 50 yıl içinde "geleceğin müzik ağını" örmüş üç kaşifin en şık buluşması. Bu çakışmanın sadece etkisi sadece notalarla, seslerle, sözlerle açıklanamaz; ortaya çıkmış tinsel bir kara delik vardır ve kuşkusuz anı zamanda unutulmaz kılacak bir auratik alan yaratacaktır;Bowie-Eno-Fripp.

Sözcüklerle açıklanamayan, sadece paranormal olarak kaydedebilen bir enerji. Şarkılara gelirsek "Heroes" Bowie usulü cool post-punk'ın unutulmaz bir örneğidir. Şarkı Blondie tarafından cover'lanmış, Philip Glass şarkıdan yola çıkarak bir senfoni üretmiştir. Alpex Twin'in edit'inde ise Bowie ile Glass'ı birlikte mixlenir. Albümün genelindeki Kraut rock etkisi üzerine çok bahsedildi, ki bu etki albümün giriş şarkısı "Beauty and Beast" kaydının altında sürekli dönen/girip çıkan alt electronik sesler ve gitar ile hissedilebilir.. Bowie'nin katkısı siyahi tonlu back vokallerin funk ruhu ile kraut'u bir punk şarkısında birleştirmesidir.(Neu gitar döngülerinin öncülünün da Fripp olduğunu bilerek ve çaktırmadan:) "Blackout", Bowie'nin vokalinin ve deli ruh halinin öne çıktığı etkileyici bir funky punk şarkısıdır. "V-2 Schneider" albüm boyunca hissedilen jazz duygusunun tamamen avangard bir mecraya ulaşmasıdır. Hemen ardından gelen "Sense of Doubt" adlı enstrümantal şarkı ise avangard tavırda önceki şarkıyı aşan ve çağdaş klasik müzik diyebileceğimiz tekinsiz ve karanlık evrene aittir. Onunla bağlaşık devam eden "Moss Garden" kaydı ilkinin aksine zen sükunetine sahip bir diğer enstrümantal şarkıdır. Şarkıya ruhunu veren Japon sazı koto ile arada dipte dönen noise döngünün karşıtlığı, gayet leziz bir müzikal alan yaratır. Açıkça konuşmak gerekirse Heroes albümü Bowie'nin sonrasındaki neredeyse 40 yıllık müzik yolculuğunu belirlemiştir diyemeyiz. Usta her zaman bir "deccal" olmuştur, kendi deyimi ile çok hızlıdır, o bir türün öncüsü/tarz belirleyicisi olup hemen başka arayışlara girerken/denerken, insanlar daha o yeniyi yeni tüketir hale gelmişlerdir. Heroes albümünü kaplayan deneysel, müzikal jarnlar arası geçirgen-akışkan ve tinsel olarak heybetli ruhu; Bowie'nin hepimize son bir selam çakıp karanlıklık uzaya yükseldiği Black Star albümünde, hem de yoğun bir biçimde hissetmek -bence- mümkün.