Trespass: Prog'un Altın Şafağı

Bu gün yine dinledim-eminim: “Tresass” Genesis’in en iyi albümü. Peter Gabriel’in voyant ruhunun en çok sindiği ve en tinsel Genesis albümü. Onun bir adım/yıl öncesindeki öncüsü King’in “İn the court of the crimson king” albümü var. İki yıl öncesi unutulmaz White Album. Tam üç yıl gerisinde ise Rolling Stones’un tek deneysel albümü (ve başyapıtı) 'Satanic Majesties Request’ var. Genesis'in ilk albümü From Genesis to Revelation (1969); gerek Beatles gerekse de Satanic Majesties Request’ etkileri bariz var. En uzun şarkı 04:39, Prog tam olarak keşfedilmemiş grup ruhunda. Belki aynı yıl King Crimson satıh noktasını ya da Şimal Yıldızını aydınlatınca, grubunda zihninde yeni bir kapı açılıyor- Cennete..

Önce rock’n roll’un Beatles ve Stones ile zirve noktasında deneyselliğin kapısını yoklaması ( Lennon’un Fluxus’u, Jagger’ın Crowley’i, Harrison’un sitarı, ex-stones M. Faitfull’un Bretch’i- Beatles ve Stones’un ayrı ayrı Delliah Derby Shire tedrisatı...) Ve ardından Prog’un altın şafağı.. Sonradan gerisi: Autobahn (1974) Heroes (1977) Sonrası post-punk.. Ve sanırım hala o gezegendeyiz.