Climax Filmi

2000lerin ilk on yılında sinema yaşanan çağın travmasını seyircisine duyumsatma da tökezler gibiydi; ama özellikle 2017-18 yılları sert kroşelerle yeni büyüyen nesli sarsabilecek işler yaptı. Özellikle Mother, Climax, Mandy, Kutsal Geyiğin Ölümü filmlerinde iyinin ve kötünün ötesinde bir bakışla pörtleyen karanlık bir yeni dönem ruhuna gebe gibi. Bu gün izleme şansı bulduğum Climax, artık umudumu kesme noktasına geldiğim Gaspar Noe yönetmenliğine saygımı tekrar kazandırdığını itiraf etmeliyim. Noe kendi mevzusunu; yeraltı dünyası, şiddet ve penetrasyon istismarından çıkarıp farklı kesimlerin kozmopolit bir ortamda yan yana geldiği bir mecraya çekince film duygusunun aslında ne denli etkileyici olabildiğini tekrar gösterdi.

Bunun yanında Climax son yıllarda yapılmış en çarpıcı ve zekice açılış sekansına sahip. Noe başlıca göndermelerini görmek isteyenlere tek tek sunmuş: Salò, Hara Kiri, Suspiria, Possession, Querelle, Zombi 2, Endülüs Köpeği.. Ayrıca Godard'a özel göndermeler birer enstalasyon gibi kurgulanmış perdeyi kaplayan spot yazılar ile veriliyor. Selva'nın ecinni delirme anları, Zulawski'nin Possession filminin meşhur metro sahnesinin ikinci en iyi yorum- ilki massive attack'tan gelmişti: https://www.youtube.com/watch?v=l7PuXAsPl9c * https://www.youtube.com/watch?v=ElvLZMsYXlo

Dans, müzik, kaos, kabus hepsi çok şık dizayn edilmiş. Sadece tüm kötücül işlerin siyah karakterlere bir şekil bağlanması can sıkıcı detay. Sonuçta Noe politik doğruculuk sevmiyor. Kesinlikle iyi iş!