sarsılmış ruhların röntgen filmi mi,
uzak tahta iskeledeki yolcu?
peki neden vakitsiz hüzün, belirsiz öfke ben'lere?
küçük kızların cenaze ezgileri çınlıyor kulaklarımda
yarın içi boş bir teneke, sanırım vita marka donuk yağ
heceler hiç ugramıyor bizim ormana bu ara
yıkıntı düşleri şizofrenik yarılmayı güçlendiriyor
öfkeyle tekmeliyorum sancımı,
bir sonraki ayaklanmada sen bir hayalet olmayacak
bu yalnızlıksa vefa
yırt bakalım kefenini
ve bir de o gün gelince işe üzerime pislik...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder