ayna, sevgili ayna, ben kimin söyleyebilir misin?

foto 1:tekinsiz bir sanat eseri
Helmut Newton'un en sevdiğim fotoğraflarından biri, öncelikle...
fotografta 4 kişi var; fotoğraf çeken Newton, asıl modeli, sırasını bekleyen sadece bacaklarını gördüğümüz 2. model ve çekim anını dizikleyen Newton'un karısı.
Newton mercekten, 2 manken ve karısı çıplak gözle heybetle panaromanın ortasında dikilen mankeni izliyorlar. ama fotoğrafın asıl kişisi bence Newton'un eşi.

eşinin yüzünde tatsız bir ifade var, neredeyse hüzünlü bir ketumluk. yiten yıllarına, eriyen bedeninin gerçekliğine sanırım bir de heykel bedenli modelin etindeki aynadan izliyor.

foto2: ben acaba benmiyim?
Richard Oelze çokta bilinmeyen Sürrealist ressamlardan. paylatığımız fotoğraf 1948 yılından ve deklanşörü çeken ise Rudolf Dodenhoff.
peki bu resmin özelliği nerede?
fotoğrafta Oelze'yi 3 farklı mddya ile görüyoruz: fotoğrafı çekilen adam, kendi yaptığı portresindeki tualdeki Oelze ve elindeki aynadan yansıyan yüzü.
ve tabii bir de o görüntülerinde hiç birinde olmayan cismani varlığı, aslı..

foto3: silenizo yada benim adım Rita
David Lynch gibi kabuslara yatkın bir vizör elbette ki aynalarla da ilgilidir. Muholland Drive'ın başında araba kazasında hafızasını yitiren kadın, kendini bir genç kızın (betty) evine, yanlış anlama-tanıma sürecinin avantajlarını kullandırarak yerleştirir.
ama betty ona adını sorduğunda ayna karşısında belki de kendime 'ben kimim, neyim' sorusunu sormaktadır.kendinin izlediği aynanın yanına eklenmiş küçük aynadan odadaki Gilda filminin afişini görür ve açıklar 'benim adım Rita'...