14 Ekim 2009 Çarşamba

otomatik yazın için tinsel sayaç



Ütülü bir insan değilim ben, bu 1 yanlış anlama olsa da…
Vaftizsiz rahibelerin gözlerindeki hıçkırık, vakitsiz ikiye bölüyor gerçeği.
Zaman bitti, boşlukta artık yeni sancılar, gün doğum gel-git’leri.
Asıl sürüngen uçuşundan kork, karanlık gecenin açılan rahminden; ruhun, en azından tek ruhun alacağı nefesten.
Kapalı kapı yırtılıp bir jartiyer nefesi alıyor, bu Kadıköy gecesinde, birkaç ağaçkakan masumca bakıyor kırılan bir aynanın karmaşık aksinden.
İnsanlara değil, düşüncelere ihtiyacın var yaşlı yolcu.
Bu çokça rüya demek olsa da…

Hiç yorum yok: