Nergis İstasyonu

Cehennem sıcağı bir akşamüstü ve elektronik taleba belirtiyor Cumaovası istikametine, tam 6 dakika...



Bekleme alanında etrafıma bakıyor, alanın kösnül bilincini hissetmeye çalışıyorum.


Arkamdaki tünel karanlık bir sonsuzluk, önümde uzayan ise dairesel bir ölüm. Bekleyen canlılarda tuhaf psikolojilerin izlerine rastlamak mümkün. Sıkkınlık, bıkkınlık, gerginlik, yer yer tedirginlik. Ama hepsinden öte anlamsızlık, genel bir boş bakış, ifadesiz yüz hali.Sanki az sonra, nakil görevini tamamlamış Naziler, biz tutsaklarını beyaz karo duvarların ışıltısında, kana bulayacaklar.(action paint).


Cumaovası istikametine 4 dakika...


Toplama kampı estetiği ile teknolojik toplu taşıma arasında düşündüğüm analojibeni heyecanlandırıyor. Tekrardan bekleyen boş kalabalığa kayıyor gözüm. Orada bekleyen tüm kurbanlarında bu bilgiyi hissetmelerini arzuluyorum. Kasığım sancıyor...

Cumaovası istikametine 2 dakika...


Müzeler, krematoryumlar, metro dehlizleri, uçak psitleri... Modern bilincin haz-ölüm gelgitlerinin mimari mabedleri. Metronun mezbaha sterilliği içinde karışıyor bilincim.

Ve uzaktan, birden bire biten bir kelebek kanat çırpışı gibi, kulağımda ıslık çalmaya başlayan metro uğultusu eşliğinde...

Temmuz 2011

K.S.K