Bay Perşembe Doğu Almanya dan Bildiriyor...

21 Mayıs Gitar-Beatles Bar DDR Konseri

Biz bize DDR konserleri 5 mi 6 mı diye matrak açılıyor gece. Ama post-endüstriyel kapitalizmin en Dick Laurentçi karabasan tınılarıyla başlıyor konser: Alan Araştırması… Şarkının sonlarına doğru gitarlar çıldırıyor, vücuduma hakim olamıyorum. Arkada perde de dönen 1 işçi mitingi-direnişi belgeseli. Kesintisiz Meinhof’a bağlıyor DDR ve şarkının en yükseldiği anda fonda Yol-İş İzmir 3 Nolu Şubesi pankartı gözüküyor. Dişlerimi sıkıyorum, aklıma Ulrike’nin gözleri düşüyor; kifayetsiz…

Alkışlar arasında Cihan ‘Büyükanıt’ın 1 sözüne atfen’ diyerek başlatıyor şarkıyı : tankları bekliyoruz… Sahnenin önündeki kabinde Doğu Almanya bayrağı.
Ardından Can’ın Kapital’in meşhur metafetişizmi pasajlarına gönderme lirikleriyle bezenmiş şarkı sözleri geliyor.

Gece ilerlerken kalabalık artıyor, biz bize halden uzaklaşıyoruz. Ama izleyici çok canlı değil, sanırım Kadıköy’ün 3 delisi, ben, Ş.E ve Oya (ki dostlar arasında sadece onun nickname’i yokturJ) yerimizde pek duramıyoruz. Yükselen enerji ile Sputnik ile beraber ilerliyor ve o ilk çocukluk düşlerime geri dönüyorum. Ve yeniden kozmonot olmak istiyorum, kozmos ile beraber Yuri Gagarin amcaya bir selam yolluyorum.

Sonra, sonra cızırdayan melodiler ile Kötülüğe Tapanlar giriyor ve büyüyor tekinsizlik. Karanlık tarafa kısa bir koşu ve şarkı birden bire bitiveriyor. Kayıtsızlık… ölüm… delilik… Laura Palmer’ın bedeninden fışkıran karanlıkta boy veriyor (bence) DDR’nin en ‘sıkı’ şarkısı İkiz Tepeler. Kötülük, kötülük, kötülükkk…

Gecenin ritmi burada Taxim Gitar-Beatles da aksak. Gitarların kopuk doğaçlamaya enstrümantal Mukavemet ve de org da Bora’nın coştuğu Yönet. Kes, parçala yönet, öldür yönet…
msn’ye giren, porno indiren bir Kraftwerk coverı ve ardından Frankeinstein…

Gece doğaçlamaya dönüyor tamamen bir yerden sonra, çocuklar yaklaşık 1 saat süren bir performans yapıyorlar. Kapıyorlar, kaptırıyorlar, yanıyorlar, yakıyorlar. Bir ara deniz ve Bora bize mikrofon sizin diyorlar önce Ş.E ardından ben birer kısa spontene lirik okuyoruz. Doğaçlama farklı mutasyonlar ile büyüyor, canlanıyor ve çocuklar ancak 6. seferde sonlandırabiliyorlar eylemi…

Çocuklar bizim çocuklar, iyi çocuklar, zımba gibi çalıyor, yıkıyor çocuklar. Aklıma Atina geliyor Alexie’nin sıcak günleri. Güzel şehirler ne de güzel yanıyorlardı.
Aslında şehirlerin şahlarındandır, güzel İzmir. Bu yüzden terk ederken Taksimi, gece tutuşmalı DDR ile diyorum tutkulu bir Alsancak adası akşamı… Hatta sarhoş martılı bir Haziran akşamı…

http://www.dogualmanya.net/