kendime gider yapasım var...

sussam ölür müyüm, soru işaretsiz bir klavyede, şunu anladım bazı insanlar beni severler, şunu biliyorum bu dünya bana düşman-öylemi, sikinde mi, bu hayat bizden değildir razı.
kızgınlığım kimseye değilse de kendi varlığımadır, amaçsız bir sürüklenmenin taa dibidir, karılamayacak bir formun ön yüzeyidir, karışıktır ama nah barışıktır; yazmayı ise bırakmıştır.
mecaz diyarından kayıp bir jazz getirmiştim, kasıklarıma hiçliği bölmüştüm, zamana karşı mı durmuştum, inanasım yok her şeye.
gider yapasım var kendime, çünkü ben ölürken kimse inanmıyacak.