deep depresen/ Ayşegül (Volüme7)

deep depreş canımı yakmadan deep depreş yüzüme bakmadan ya da ayna ayna hiçbir şey söyleme bir siktir git adlı hiç yazmadığım ve yazmayacağım, çünkü söz uçuyorsa uçmayı sevdiği için değil söylemek yerçekimsiz olduğu içindir, şiirime ek...

akla lanet akılsızlığa da
ah be güzelim bugün de mi çok üzgündün bugün de mi üzgünlüğünü manasızlığına çarptın ah be güzelim nasılda hiç akıllanmadın.diyen biri yoktu. ben kendime dedim sessiz dedim o yüzden delirmedim korkma anne. tamam sakinim öleceğiz ve bitecek her şey de bana sonluluktan korkmayı ve aynı zamanda bununla yaşamayı ve yaşamaktan tiksinmeyi ama belki de daha iyisi olabiliri aynı anda düşünmeyi ve bundan gocunmamayı ne düşündürttü. neden.

ve/ veya
kendimi yanlış okuduğuma yordum dilimi bilmediğime konuştum da azıcık rahatlık olsun belki huzur(ne tuhaf bir kelime) diye fakat nereden çıktı şimdi bu ah çok yalnızımlar anlamadım da yine yorduğuma yordum.demin.
ise
dilini bilmediğiniz birini anlamaya çalışmayınız o kendiniz olsa bile bir ilke miydi yüksekten düşmemek lazımdır ve dünya üç dört boyutlu şizoid bir kişiliktir gibi de ben mi bilmedim. neyse.

ancak ve ancak
bir nokta olsam bir yerde düşünmeyen ama düş gören düşünmeden. bilmeyen bilmeye ihtiyaç duymayan ve keşke ilk öğrendiği korku olmayan. korktuğu için belki de düşünmeyi icat eden keşke hiçbir şeyi icat etmeyen. hadi düşündün diyelim siktiğimin piçi susan söylemeyen söylemeye çalışmayan evrimin canına okuyan hani o kadar akıllı. bir nokta olsam bir yerde bir daha o ben olsam o ilk aklına bir fikir gelen aklına gelen o fikri söyleyen yazan bundan bir sonuç çıkaran o ben olmam. susarım. hiçbir şey söylemem. çünkü başlangıçta söz yoktu çünkü başlangıç yoktu.