28 Nisan 2009 Salı

Henüz Bellek/ Ayşegül (Volüme 6)

tavşan düşer düş kalır. düş düşer tavşan kalır mı? kalmaz. kaçar korkar kendinden bir sığınak bulamadığından yakar belleğini ısıtır belleğini. çünkü soğuk ve karanlık. dünyası kadar küçük çok küçük. ilkbaharlar gelmeyecek demişlerdi. hep hala kıştan kalma saçma pis soğuk karanlık. dünyası kadar yalnızlık çok yalnızlık. demişlerdi tanrıya mahsustur. henüz bellek daha bellekken henüz hala bildiğini sandığıyla avunabiliyorken yani çok geç olmadan ve karanlıklar basmadan içine yani bir parça çok değil yaşanabiliyorken gelmediydi gelmeyecek dedikleri ilk de olur son da olur biraz da olur sıcak güneş parçası iki kişilik evet haklıydılar tanrıya mahsustur o bunak orospuya yalnızlık.
bir zaman başdöndürücü bulutlarda yatandı yanına uzanmaya hevesli olduğum yalnızlık bir zamanlar o uzak pırıltılı bir yerken ve ben bilmiyorken anlamını içine battığımda boğazıma kadar çıkamadığımda hapsolmak yanında az kalır olduğunda duvar olsa aşılır çünkü taş olsa kırılır dokunulur çünkü sınırlar çizilir kendiyle arasına ama içine battığımda yanında yatacağım yerde, çıkış var mı? hangi yüz hangi ses aşacak şimdi onu. beni. hangi yüzle bakacak yüzüm hangi sesle söyleyecek kime. kimse. duyacak mı.bir hikaye anlatıcısı değilim. olmadım. hikayeler yaratmaktan aciz kuru sessiz resimlere bulanık dönüştü çö.plüğüm. beynimi yedirdiğim keşke kartal olsaydı. efsane hesabı belki yeniden. bana bir tanrı gerekti. o tanrı dışımda sandığım içimdeki pislikten çıktı. kuru sessiz çöplükten beynim kendi pisliğinden doğurduğu yalnızlığa tapar oldu ve beynim yalnızlıktan bozma akıllara zarar çöplükten bozma akla ziyan yalnızlık oldu. kendine ancak bakan gören mi bilinmez, kendine ancak söyleyen duyar mı, bilinmez.
....
doğru.yanlış.bilinmez.
....
kutu kutu pense oynarken içerde tıkılı kalan tavşankediböcüğü yaşar mı ölür mü bilinmez...biri kapıyı açmalı biri en az biri cesur olmalı. yaşar mı ölür mü bilmeli. kime söylediğime sessiz kime baktığıma gözsüz ne oldu.

Hiç yorum yok: